Nou, het was me het ritje wel gisteren, maar…….. we zijn er weer!!!! En wat was het toen fijn om thuis te komen… ondanks de temperatuur van 10 graden in ons huisje……..dus gauw de kachel aan….. 

Maar laat ik bij het begin beginnen. 

Gisterochtend om half vijf ging de wekker, en hoewel ik eigenlijk altijd al voor die tijd wakker ben, werd ik dit keer echt wakker van de wekker. Toen was het de laatste dingetjes doen en iets over half zes zaten we in de auto, op weg naar de Auvergne. Expres vroeg weg gegaan want we wilden eigenlijk met licht aankomen en met een kleine 12 uur voor de boeg zou dat mogelijk moeten zijn (we gingen er heel positief van uit dat we niet te veel files zouden tegenkomen😁)

Nederland waren we zonder files doorgekomen, maar Antwerpen was een ander verhaal. We kwamen daar natuurlijk net in de ochtend spits terecht. Toen we ons door Antwerpen en omgeving hadden geworsteld reed het weer prima. Best wel lekker weer, zonnetje, strakke lucht………. 

Bij Parijs natuurlijk het tweede oponthoud…..wat was het druk! We aarzelden nog even: gaan we door Parijs of nemen we de Francilienne? Deze weg is wat langer maar rijdt (meestal) een stuk sneller……dus kozen we voor de laatste….. hm… geen goede keuze…… druk druk druk…… Manlief nam zich meteen voor om de volgende keer toch maar via Metz/ Nancy te rijden….het is bij ons ,voordat we op pad gaan, altijd weer de vraag: hoe rijden we? Via Parijs of via Metz/Nancy………Ik ben altijd voor Metz/Nancy… zeer bekende, en voor mij overzichtelijke route…..alhoewel ik ook niet schroom om door Parijs te crossen als het nodig is. Omdat op de een of andere manier, als we met 1 auto gaan, manlief toch altijd rijdt, en blijft rijden, werd het dus deze keer Parijs; een wat “snellere” route dan Metz/Nancy. 

Nadat we ook Parijs uiteindelijk achter ons lieten werd het een stuk rustiger en kwamen we op mijn favoriete snelweg, jaja, ik heb echt een favoriete snelweg, de A 77: de route de l’Arbre. Langs de kant van de rijbaan zijn om de zoveel kilometer een stuk of acht bomen bij elkaar  geplaatst,  voor zover ze het overleven dan, en er staat een bord met de naam van de bomen. Ik vind het een pracht route, kijkend welke bomen je ziet, herkent en of je dan de Nederlandse namen ook weet. Verder is het een super rustige weg met leuke parkeerplaatsen, waar ook allerlei informatie over bomen te vinden is. Beslist de moeite waard als je vanaf Parijs richting Clermont Ferrand wilt rijden. 

De laatste 150 km rijden we niet meer via de snelweg en gaat het wat minder vlot. En vanaf Vichy is het binnendoor over landelijke weggetjes en bochtige binnenwegen. De laatste 30 kilometer kosten je meestal minimaal 45 minuten. Deze keer was het nog vervelender: bij Moulins begon het te regenen, en omdat we door al het oponthoud een flink stuk later waren, begon het al te schemeren, en dan gaat het opeens snel….het donker valt dan zo in. Kwam bij dat we ontdekten dat de verlichting van de auto opeens niet optimaal was…tsja…..en wat dan? “Gelukkig” waren we inmiddels op het punt aangekomen dat we de binnenweggetjes konden rijden; dat was groot licht op en gelukkig bijna geen tegenliggers en hopen dat de auto die op een gegeven moment voor ons reed (groot licht uit natuurlijk) nog even onze richting reed zodat we de weg makkelijker konden volgen. Om het “rijgenot” compleet te maken kwamen er ook nog mistbanken opzetten zodat we met  een gangetje van 30 km de laatste wegen namen. En toen kwamen we thuis! Geen open luiken ditmaal, want de buren waren er nog niet van op de hoogte dat we nu al zouden komen. Gauw naar binnen en terwijl Frank de elektriciteit en het water aansloot haalde ik uit de auto de meest noodzakelijke spullen voor die avond. Omdat we onze adem konden zien gauw de kachel aanmaken, ook even het elektrische kacheltje er bij aan. Maar wat was het heerlijk om thuis te komen…echt THUIS komen. Hond Barkley verdween buiten meteen in het donker; gelukkig kan dat hier. En wat had ik toen zin in een glaasje wijn! Manlief was even “af “van het rijden en was er nog niet aan toe, zei hij, maar nadat een schaaltje nootjes op tafel stond en er een klein glaasje ook voor hem klaar stond, was hij om! Ondertussen een pan erwtensoep op de kachel gezet, roggebrood met spek er bij. Jongens… genieten! 

 

Maar daarna was het ook wel klaar, dus nadat ik gauw de bedden had opgemaakt met heeeeel veel dekbedden, gauw het bed opgezocht. 

 

En nu is het weer ochtend en zit ik lekker dit te schrijven. Hond en ik wachten totdat het nog wat lichter wordt, dan kunnen we er op uit….zal niet lang meer duren…het is vrijdag en de vuilniswagen hoorde ik net al door ons gehuchtje rijden… o ja, het is vrijdag… dan komt de vuilniswagen…..het gewone leven.....heerlijk........ ja we zijn er weer………..