We zijn er weer…. van te voren wat beren op de weg gehad, maar goed…we zijn er weer…….

Het begon al een week of twee eerder toen Frank zich grieperig voelde en positief testte op Corona. Een paar dagen later volgde ik ook en hoewel we niet doodziek waren had het ons wel flink te pakken… en net nu we het niet konden gebruiken…… We hadden zoveel gepland die weken…. We zouden heerlijk bij Wannee gaan eten voor onze trouwdag maar dat ging natuurlijk niet door. Zondag 18 september zouden we Omi’s 90e verjaardag uitgebreid vieren met een lunch in Warga. Het daarna geplande boottochtje ’s middags hadden we maar vast afgezegd vanwege het slechte weer……Maar goed, ook de lunch kon niet doorgaan….. De planning was dat Frank aan het begin van de week al naar Frankrijk zou vertrekken om vast een aanvang te maken met de reparatie van het dak en dat ik aan het eind van de week zou volgen in mijn “nieuwe” Fiat Punto. Helaas was de Disco niet meer door de APK gekomen en moesten we snel omzien naar een andere, kleinere auto  omdat ik me toch al had voorgenomen om naar mijn werk in een kleinere , en vooral zuinigere auto te gaan rijden. Uiteindelijk zijn we eind van de week met twee auto’s vertrokken, Frank in de Lancia met aanhanger en ik in de Punto. Ik moet zeggen; de reis verliep voorspoedig. 

Halverwege Metz hebben we overnacht in een leuke studio in een soort chalet-achtig hotel in Amnéville. Auto met aanhanger kon er rustig en redelijk veilig staan, personeel was zeer vriendelijk, Barkley stal natuurlijk meteen weer ieders hart, de studio was heel ruim met een heerlijke badkamer (met ligbad!) en het flesje wijn met plankje met kaas en worst was heerlijk. De volgende ochtend werd het ontbijt in een mandje op de kamer bezorgd. Wat wil je nog meer?

 Toen hadden we nog iets meer dan 500 km te gaan, waarvan de laatste 80 kilometer over de Route Nationale. Ook nu verliep de reis soepeltjes, ook het allerlaatste stuk, waar ik stiekem wel een beetje tegenop had gezien, over de plattelandswegen….maar het ging prima. Wel begon ik me op een gegeven moment steeds “ zieker” te voelen en werd ik snip en snip verkouden….Gelukkig reden we toen al over bekende wegen dus de laatste 30 slingerende kilometers heb ik ook overleefd. En wat is het dan fijn om THUIS te komen.. de luiken stonden al weer open en op tafel een heerlijke fles huisgemaakte likeur en een plantje…….Zoooooooo lief………

Gelukkig hadden we wat  blikken met eten in de kast staan en met een stokbrood wat we die ochtend bij het ontbijt hadden gehad en een opgewarmd blik met Cassoulet hebben we heerlijk gegeten. Daarna meteen het bed in….de verkoudheid werd er niet minder op…….