Het Frankrijk gevoel.... het is iets ongrijpbaars.... en wat is het eigenlijk? Is het het buitenleven, de rust, het eten, de mensen....? Want als ik daar over nadenk dan vraag ik me af waarom ik dat gevoel hier niet heb? We wonen echt prachtig, buiten, relatief rustig, we hebben de ruimte, ik kan hier een moestuin beginnen (als ik de tijd er maar voor had...), we hebben de dieren, paardjes, kippen, een hond, poezen... als ik uit het raam kijk zie ik vanuit de woonkamer de reeen lopen, als ik wil kan ik stokbrood halen bij de supermarkt net zoals mijn favoriete rose van Listel. Waarom wil ik dan zo ontzettend graag naar Frankrijk..... is het het weer? De zon die toch net wat vaker schijnt dan hier (even heeeeel algemeen genomen), de mooie Franse taal... want ja, daar legt het Nederlands dan toch echt tegen af :), zijn het de mensen zelf of is het iets dat misschien gewoon in je genen zit... dat gevoel... het moet zou zijn, waar je niet je vinger op kunt leggen, maar dat alles overheersend is...... Ik denk dat dat laatste het misschien een beetje is....... het gevoel dat je ergens thuishoort........

En het is goed om je hierdoor weer te realiseren hoe goed en mooi je het hier hebt, en hoe dankbaar je hier ook voor mag zijn, en genieten wat je dagelijks hier tegenkomt en meemaakt........

 Dinsdag was een "spannende"dag...... Er zouden wat keuringen in ons huisje plaatsvinden, waaronder de fosse septique en de elektriciteit. Alhoewel we er van overtuigd waren dat alles in orde was, is het toch fijn als je daarvan dan ook de bevestiging krijgt. En wat belangrijker is: we zijn weer een stapje verder in de lange tocht tot aan het zetten onder de handtekening van het koopcontract.....want wat duurt zoiets voor je gevoel dan lang!! Zeker als je dan van de huidige eigenaar foto's krijgt toegestuurd hoe lekker het daar op dit moment wel niet is en hoe lekker hij met een glaasje wijn in het zonnetje zit. Hem meteen maar een foto gestuurd van ons glaasje wijn, binnenshuis natuurlijk!