Weer in Nederland... zelfs al weer een dag gewerkt... nou ja gewerkt? We hadden gisteren op het werk een grote storing en vanaf 11.00 uur was het dus gewoon einde oefening. Wat vroeger naar huis gegaan dus.

Zondag weer terug naar Nederland. De reis verliep verbazend vlot en binnen 12 uur waren we over. Ik geloof dat het nog nooit zo snel is gegaan. De zaterdag er voor nog lekker bezig geweest, stukje gelopen en de middag besteed aan het ophalen van de kast bij de Emmaus in Puy Guillaume. We moesten er twee keer over rijden; eerst het bovendeel van de kast en daarna het onderdeel. Nadat we het bovendeel hadden weggebracht en we het onderdeel kwamen halen nog even rondgeneusd. Ik kon het toch niet laten om wat etensborden met allerlei vis-afbeeldingen mee te nemen en een paar leuke schalen. Tsja... het is maar goed dat we die kast hebben...kan die weer gevuld worden! 

 

 

Back in the Netherlands... even another day of work... well, worked? We had a major outage at work yesterday, and from 11:00 AM onward, it was practically game over. So, we went home a bit early. Back to the Netherlands on Sunday. The journey went surprisingly smoothly, and we were over within 12 hours. I don't think it's ever gone so quickly. The Saturday before, we were still busy, walked a bit, and spent the afternoon picking up the cabinet from Emmaus in Puy Guillaume. We had to drive over it twice; first the top section of the cabinet, and then the part. After we dropped off the top section and picked up the part, I browsed around a bit more. I couldn't resist picking up some dinner plates with all sorts of fish pictures and a few nice bowls. Well... it's a good thing we have that cabinet...now it can be filled again! 

 

Nog even over de "Truffade", die we in Chateldon hebben gegeten. Een echt gerecht hier uit de Auvergne. De gerechten uit de Auvergne bestaan uit degelijk, simpele, boerenkost, met produkten die ze zelf verbouwen. "Truffade" is wel één van de bekendste gerechten... Maar waarom heet het gerecht "Truffade"? Het bevat zeer zeker geen truffels. In het Occitaans betekende het woord "truffe" aardappel... en het gerecht bestaat grotendeels uit aardappels. Hieronder een recept van "Truffade" ; er zijn er vele, maar het bevat altijd, aardappel, kaas en ham uit de regio en wat salade.

Voor vier personen:

• 500 a 600 gram aardappelen
• ongeveer 300 gr kaas, het liefst tome de Cantal fraiche, of een andere goed smeltende kaas
• wat eende- of ganzevet (of boter als je dat niet hebt)
• zout en peper
• 1-2 teentjes knoflook, heel fijn gehakt en even aangezet in de pan zodat de rauwheid er af is
• plakken rauwe ham uit de regio
• wat sla, aangemaakt met een vinigraitte

Schil de aardappelen snijd ze in plakjes en kook ze in water enkele minuten, niet te zacht laten worden.. Doe in een ovenschaal het vet of boter en voeg de aardappelschijfjes toe. Laat dit nog een minuut of 15 koken (niet laten baken) op een zacht vuurtje. Voeg daarna de kleingehakte knoflookteentjes toe. Breng alles op smaak en laat het nog even doorkoken. Voeg daarna de plakjes tome kaas er aan toe en roer dit voorzichtig door het aardappelmengsel totdat de kaas gesmolten is. Proef of het mengsel goed zacht is. Schep dan wat van het aardappel-mengsel op een bord, een paar plakken rauwe ham er naast en wat salade.....

Het recept kan dus wisselen; soms worden er spekjes aan het aardappelmengsel toegevoegd.

Eet smakelijk!

Again, I don't have the "Truffade" that can be found in Chateldon have to eat it. In a real court, from the region. The cuisine of the region of existence of solid, basic, were farm fare, with the products they grow. "Truffade", is known to be one of the most well-known dishes, But why is it called the court's "Truffade"? It's definitely not a truffle. In the Occitan language was the word, "truffe" potato, " and the court is composed mainly of potatoes. Below is a recipe for "Truffade", there are many, but there is always, potatoes, and cheese of the region, and some salad.

For four individuals: 

500 to 600 grams of potatoes

about 300 grams of cheese,  tome of the Cantal cheese, or any good melting cheese-which 

duck or geese fat (or butter if you don't have it) 

salt and black pepper

1-2 cloves of garlic,  very finely chopped and a little turned it in to the pan, 

 lices of raw ham of the region, 

some salad, made with a vinigraitte 

 

En dan opeens is het al weer voorbij....... We hebben nog één dag want zondag gaan we weer terug naar Nederland. Oo wat zou het toch heerlijk zijn om niet weg te HOEVEN gaan...dat je kunt komen en gaan wanneer je wilt. Nog vier jaar....

Gisteren zijn we wezen lunchen bij Anita en André. Altijd gezellig om weer even bij te kletsen. Wat hebben ze toch een gezellig huisje! De tocht er naar toe was vooral mistig en nat, maar wel mooi want we zijn door allerlei binnendoor weggetjes gereden. Voor Anita had ik o.a. een schaal op voetje van de Emmaüs met daarop macarons. Haha, kreeg ze weer wat brocante terug nadat ze de vorige keer voor mij allerlei Brocante uit haar huis had meegebracht. Zo'n lunch "kost" je wel de hele dag; we waren al vroeg weg, tegen kwart voor tien en ik denk tegen half vijf weer thuis... ja de afstanden hier zijn toch anders.

Vanochtend heb ik nog een stukje gestückt in de logeerkamer in de Grange... het onderstuk begint nu op te schieten...het is nog niet allemaal even keurig maar het begin is er. Frank hing de lampjes, die ik de vorige vakantie van Anita had gekregen, op en met de geweldige nepkaarsen (met afstandsbediening!!) van Temu erbij staat het echt geweldig!! De plaat hangt in de andere logeerkamer en op de wc hebben we nu ook een wc-rol houder hangen. Zo stiekempjes weg..........het wordt wel wat.

 Tussen de middag hebben we geluncht in Chateldon. We hadden gezien dat we daar Truffade konden eten en dat is HET gerecht van de Auvergne, bestaande uit aardappels met kaas en ham. En omdat ik daar op dat pleintje in Chateldon toch al eens had willen eten kwam het mooi uit. Natuurlijk niet op het pleintje maar binnen in een kleine ruimte. Je gelooft het niet maar  er waren uiteindelijk vier van de zes tafeltjes bezet. De truffade was heerlijk maar ontzettend machtig. Ik kon geen pap meer zeggen en viel in de auto zo ongeveer in slaap. Haha, ik was niet de enige, want Frank ligt nu boven te snurken.

Alleen morgen dus nog waarvan de middag gaan besteden aan het ophalen van de kast...als die maar in de auto past. Hij kan in twee delen maar dan nog... als ie past zullen we waarschijnlijk twee eer moeten rijden...als ie niet past....tsja...... We gaan het zien......

 vervolg.....

We liepen nog even over het terrein want ik wilde nog ergens kijken. In mijn ooghoek had ik nl nog een hal gezien met daarboven "vaiselle". Die hal was me nog nooit opgevallen, maar manlief vertelde me dat die er "altijd" al was geweest...... . daar moest ik natuurlijk een kijkje nemen......had ik dat maar niet gedaan........

Ik dacht even dat ik gek werd......een walhalla voor servies-liefhebbers......GEWELDIG!!! Alles mooi uitgestald op tafels. Hier stonden de meer complete serviezen, set van schalen..... een luilekkerland voor mij.....Ik kwam ogen te kort.... oooo die soepkommen.... ooo die schaaltjes.....pffffffff...... Een prachtige visschaal kon ik niet laten liggen, evenals een schattig potje met eendendeksel.... Frank had intussen een gitaar opgeduikeld (wat deed die tussen al dat serviesgoed??) en had gezien dat het een gitaar van een bekend merk was en in goede staat, er miste alleen een snaar.  Even vragen wat die zou moeten kosten. Voor € 13 euro mocht hij hem meenemen....doen? Ik hakte de knoop door, vroeg een bonnetje en liep naar de kassa.... ha daar bent u weer, riep de man achter de kassa......

Toen weer terug naar de hal. Daar zag ik een geweldig servies met jachttaferelen...ik zag me al zitten aan een wildmenu (vriendin Heleen is daar heel goed in), geserveerd op deze borden... Ergens verderop vond ik nog een juskom ook.... Zelfs Frank werd overmoedig en ging vragen wat het servies moest kosten. Ondertussen stond ik nog even verlekkerd naar al die mooie dingen te kijken toen ik werd aangesproken met Allez bonjour Jacqueline! Was vast niet voor mij, dacht ik nog.......maar jawel... daar stond onze "buurman" uit het gehuchtje aan de overkant van "de grote weg" met echtgenote. Dat was grappig! Even een praatje gemaakt. Ondertussen had Frank de prijs van het servies en die viel ontzettend mee... Hebben?? Ja .... hebben...... Drie oudere dames vonden het blijkbaar leuk dat ik zo enthousiast was over het servies en begonnen een praatje. Ze kwamen uit Chateldon, het plaatsje met het mooie kasteel op de heuvel, en ze werden helemaal enthousiast toen we zeiden dat we Chateldon kenden. We kregen het over het servies, dat dat ook leuk was voor de Kerst en ik vertelde over onze Kerst-diner plannen. Ze vonden het geweldig dat we nu al met Kerst bezig waren en waren het liefste dan ook gekomen om mee te eten... wel van dat servies natuurlijk...

Uiteindelijk werd het servies afgerekend en tegen de meneer achter de kassa zei ik dat het nu echt de laatste keer was geweest dat ik kwam vandaag. Ik vertelde hem dat we zaterdag nog wel de kast kwamen ophalen. Met een "tot zaterdag" nam hij met een grote lach afscheid.....

Zaterdag...... dan halen we de kast op en kan ik misschien nog even in die mooie hal kijken......🤭

 

Uuhhhh jaaaaaa..... ik neem al mijn woorden terug over het stukje dat ik ooit eens heb geschreven over de Emmaüs in Puy Guillaume.......Ik vertelde toen dat ik een soort haat/liefde verhouding met deze Emmaüs heb... altijd leuk om te kijken maar echte leuke dingen vond ik er eigenlijk niet......

Tot gistermiddag.....

We hadden eindelijk ook eens de tijd om te kijken. Omdat hond Barkley niet alleen thuis kan blijven gaat íe altijd mee in de auto. Blijkbaar houdt hij van autorijden en de auto, want als hij in de auto moet blijven vindt hij dat helemaal prima. Bij warmer weer kan dat natuurlijk niet, en blijft één van ons bij hem en meestal is dat Frank. Maar nu, met dit regenachtige weer hadden we tijd om eens even lekker rond te struinen. Er staat, zoals bij veel Emmaüs-zaken, altijd veel buiten opgesteld en nu was alles natuurlijk kletsnat van alle regen. Links bij binnenkomst staan kasten en ik kon het nalaten om even te kijken....voor de extra keuken in de Grange...Ik zag meteen een witte kast die me wel beviel maar toen ik er naar toe liep zag ik er naast een kast die ik nog beter vond......zoiets was de bedoeling, en zulke had ik al een tijdje zitten opzoeken op Leboncoin. Toen door naar alle tafels met serviesgoed. Frank verdween in de grote hal. Zoals gezegd, veel vind ik er nooit, maar nu was dat toch anders.....ooooh die borden... die zouden nog leuk bij mijn servies passen, en die blauwe bij mijn andere servies..... al gauw ging ik toch maar op zoek naar een mandje. Ik vond een dekseltje met een eendje er op en even later vond ik op een andere tafel het bijpassende potje...Leuk! Ik zag geweldige glazen toetjes-coupes staan maar heel beheerst belandden die (nog) niet in mijn mandje. En toen zag ik ovale kleine witte bakjes... Zocht vriendin Heleen niet zulke voor het kerstdiner (jaja, we zijn al druk bezig met voorbereidingen voor het Kerstdiner)? Er waren er zes en nog eentje die iets groter was...mee dus.... Op een zeer verregende tafel zag ik bekers met hortensia's die waren opgelegd......en iedereen die deze stukjes van mij wel eens leest weet dat ik gek ben op opgelegd fruit en groente op serviesgoed (Barbotine-achtig heet dat geloof ik bij de kenners). Die kon ik natuurlijk niet laten staan. Ook zag ik wat dingen die later leuk als cadeautje konden dienen, een geweldige schaal op een klein voetje...hoe leuk om die aan iemand te geven met daarop koekjes (liefst natuurlijk fait-maison) of een taartje! Mijn mandje was na een half uurtje niet meer te tillen. Intussen kwam Frank op mij af, glunderend... hij had ook wat gekocht.....een kleine stereo installatie, voor in de Grange of boven...offe...thuis in Nederland, want hij was wel erg mooi. Hij mocht zelf de prijs bepalen en kreeg de installatie voor een habbekrats mee. Later vond hij ook nog de afstandsbediening, die verderop had gelegen, en toen hij deze liet zien bij de bali (je laat hier eerst al je aankopen zien en je krijgt een prijs die op een bonnetje wordt geschreven, en met dat bonnetje betaal je bij de kassa; daarna kun je je spullen weer bij de bali ophalen en staan ze, netjes ingepakt, al voor je klaar) mocht hij de afstandsbediening meenemen (Frank had nog aangeboden om er een paar euro voor neer te leggen maar de meneer achter de bali herkende hem nog, nee, die hoorde bij de installatie). Ondertussen had ik mijn aankopen ook bij de kassa afgerekend en Frank bracht ze vast naar de auto. Toen moest ik nog de grote hal in; daar staan vaak de wat "luxere" zaken... nou ja.....Ik zag wel wat leuke dingen, maar vond het eigenlijk wel genoeg. Ondertussen kwam ik Frank weer tegen en kregen we het over de kast die we hadden gezien. Frank ging informeren hoeveel de kast zou moeten kosten. Hm... dat bleek mee te vallen.... onder het budget waarop ik op Leboncoin al had zitten zoeken.... We gingen nog eens kijken. De kast bestond uit twee delen. Dat was handig want dan zouden we hem in twee keer mee kunnen nemen...... doen of niet doen? We zouden ook zaterdag, wanneer de Emmaus weer open zou zijn, terug kunnen komen (de auto was nu al propvol)...... Frank zei...misschien moeten we dan het dubbele betalen...en dat zou heel goed kunnen want er staan nergens prijzen op en je bent afhankelijk van degene aan wie je het vraagt. Dus ik naar de meneer die over de kasten ging en vragen of ik de kast kon reserveren en of we hem dan zaterdag op konden halen. Dat bleek geen probleem te zijn. Ik moest een formulier invullen, dat werd ergens vandaan getoverd want de formulieren die er lagen waren natuurlijk kletsnat van alle regen, er werd voorzichtig een sticker op de kast geplakt en ik kon voor de derde keer naar de kassa om te betalen. De meneer achter de kassa begon met al te kennen en grijsde breed naar me....... à bientôt... riep íe me al na. 

Nou, was dat allemaal even goed geregeld?

maar....... wordt vervolgd.....

Uuhhhh yeeeeess..... I take back all my words about the piece I once wrote about the Emmaus in Puy Guillaume.......I said then that I have a kind of love/hate relationship with this Emmaus... always fun to look at but I didn't really find anything really nice there...... Until yesterday afternoon..... We finally had the time to look around. Because dog Barkley can't stay home alone, he always comes along in the car. Apparently he likes car rides and the car, because if he has to stay in the car he's perfectly fine with it. In warmer weather that's of course not possible, and one of us stays with him and usually that's my husband when we're at Emmaus. But now, with this rainy weather, we had time to wander around. As with many Emmaus businesses, there's always a lot of set up outside and now everything was of course soaking wet from all the rain. To the left of the entrance are cabinets, and I couldn't resist taking a look...for the extra kitchen in the Grange...I immediately saw a white cabinet I liked, but when I walked over, I saw a cabinet next to it that I liked even better...something like that was the plan, and I'd been looking for one like that on Leboncoin for a while. Then on to all the tables with tableware. My husband disappeared into the main hall. As I said, I never find much there, but this time it was different...ooooh, those plates...they would still go nicely with my tableware, and the blue ones with my other tableware...I soon started looking for a basket. I found a lid with a duck on it, and a little later, I found the matching jar on another table...Nice! I saw some wonderful glass dessert cups, but very carefully, they didn't (yet) end up in my basket. And then I saw small oval white bowls... Wasn't my friend Heleen looking for something like that for Christmas dinner (yes, we're already busy preparing for Christmas dinner)? There were six, and another one that was a bit bigger...so I took it with me.... On a very rain-soaked table, I saw cups with hydrangeas that had been preserved...and anyone who reads these pieces of mine knows that I'm crazy about preserved fruit and vegetables on tableware (I believe the experts call it "Barbotine-like"). Of course, I couldn't resist. I also saw some things that would make lovely gifts later, a wonderful bowl on a small stand...how nice to give that to someone with cookies on it (preferably home-made, of course) or a cake! After half an hour, my basket was too big to lift. Meanwhile, my husband came over to me, beaming...he'd bought something too...a small stereo system, for the Grange or upstairs...offe...at home in the Netherlands, because it was really beautiful. He could set the price himself and got the system for next to nothing. Later, he even found the remote control, which had been lying further away.And when he showed it to me at the counter (you first show all your purchases and get a price written on a receipt, which you then use to pay at the cash register; afterward, you can pick up your items at the counter, where they'll be neatly packaged and waiting for you), he was allowed to take the remote control (Frank had offered to pay a few euros for it, but the man behind the counter recognized it; no, it was part of the installation). Meanwhile, I'd also paid for my purchases at the cash register, and my husband was already taking them to the car. Then I had to go into the main hall; that's where you'll often find the more "luxurious" items... well... I saw some nice things, but I thought that was enough. Meanwhile, I ran into my husband again, and we started talking about the cabinet we'd seen. My husband went to inquire about the cabinet's price. Hm... it turned out to be reasonable... below the budget I'd already been looking for on Leboncoin. We went to take another look. The cabinet was in two parts. That was handy because then we could take it twice... to do it or not? We could also come back on Saturday, when Emmaus reopened (the car was already packed)... my husband said... we might have to pay double... and that could very well be because there are no prices listed anywhere and you're dependent on who you ask. So I went to the man in charge of the cabinets and asked if I could reserve the cabinet and if we could pick it up on Saturday. That turned out to be no problem. I had to fill out a form, which was conjured up from somewhere because the forms that were there were, of course, soaking wet from all the rain. A sticker was carefully placed on the cabinet, and I could go to the cash register a third time to pay. The man behind the counter started to get all tangled up and grinned broadly at me... "A bientôt," he called after me. Well, was that all arranged properly? But... to be continued...That was handy because then we could take it twice... to do it or not? We could also come back on Saturday, when Emmaus reopened (the car was already packed)... my husband said... we might have to pay double... and that could very well be because there are no prices listed anywhere and you're dependent on who you ask. So I went to the man in charge of the cabinets and asked if I could reserve the cabinet and if we could pick it up on Saturday. That turned out to be no problem. I had to fill out a form, which was conjured up from somewhere because the forms that were there were, of course, soaking wet from all the rain. A sticker was carefully placed on the cabinet, and I could go to the cash register a third time to pay. The man behind the counter started to get all tangled up and grinned broadly at me... "A bientôt," he called after me. Well, was that all arranged properly? But... to be continued...That was handy because then we could take it twice... to do it or not? We could also come back on Saturday, when Emmaus reopened (the car was already packed)... my husband said... we might have to pay double... and that could very well be because there are no prices listed anywhere and you're dependent on who you ask. So I went to the man in charge of the cabinets and asked if I could reserve the cabinet and if we could pick it up on Saturday. That turned out to be no problem. I had to fill out a form, which was conjured up from somewhere because the forms that were there were, of course, soaking wet from all the rain. A sticker was carefully placed on the cabinet, and I could go to the cash register a third time to pay. The man behind the counter started to get all tangled up and grinned broadly at me... "A bientôt," he called after me. Well, was that all arranged properly? But... to be continued...

 

Ochtendwandeling...wel...niet? Het regende flink maar toen ik in Barkley's ogen keek dacht ik: ja.... we moeten gaan...dus...(bijna) droge schoenen aan, wax coat en daar gingen we weer. Het regende behoorlijk moet ik zeggen. In plaats van links naar de ezeltjes namen we het pad rechts dat in eerste instantie meer stijgt... mooi, want op de terugweg daal je dan lekker. Het was mistig en het regende...maar dat kon ons niet deren..... Langs de kant flink wat tamme kastanje bomen maar de gevallen bolsters bevatten nog geen rijpe kastanjes...zo jammer. Een deel midden op het pad voor mij was flink omgewoeld.......en dat zag er allemaal heel vers uit...... uuuh... wilde zwijnen... ik keek wat beter en ja hoor....veel pootafdrukken. Je kon je helemaal voorstellen hoe ze met hun neuzen daar hadden zitten woelen..... Interessant maar ook wel wat "unheimisch". Verderop werd het pad smaller en donkerder en voor het eerst had ik toch het gevoel van.... laat ik maar niet al te ver die kant op gaan......je weet maar nooit of je ze nog tegenkomt........ Dus maar weer omgekeerd. Het regende ook behoorlijk dus dat was een goed excuses! Nu vielen me ook wroetsporen langs het pad op..... Ze hadden flink huisgehouden. Dat was me op de heenweg niet opgevallen. Ik was blij toen ik weer langs Patrice's huis liep...terug in de "bewoonde" wereld...haha... maar toch... ik ben zeker niet bang aangelegd maar ik wil liever toch geen wilde zwijnen op mijn pad tegen komen.

Morning walk...well...no? It was raining heavily, but when I looked into Barkley's eyes, I thought: yes... we have to go... so... (almost) dry shoes on, wax coat, and off we went again. It was raining quite a bit, I must say. Instead of going left to the donkeys, we took the path on the right, which initially climbs more... nice, because on the way back, you descend nicely. It was foggy and raining... but that didn't bother us... Along the side, quite a few sweet chestnut trees, but the fallen husks didn't contain any ripe chestnuts yet... such a shame. A section in the middle of the path ahead of me had been dug up... and it all looked very fresh... uh... wild boar... I looked closer and sure enough... lots of paw prints. You could just imagine them digging around with their noses... Interesting, but also a bit "scary." Further on, the path narrowed and darkened, and for the first time, I felt like... I'd better not go too far in that direction... you never know if you'll encounter them again... So, I turned back. It was also raining quite a bit, so that was a good excuse! Now I also noticed rooting marks along the path... They'd been wreaking havoc. I hadn't noticed that on the way there. I was glad to walk past Patrice's house again... back in "civilization"... haha... but still... I'm certainly not a scaredy-cat, but I'd rather not encounter any wild boars on my path.

 De ochtend begon natuurlijk weer met regen... of begon...? Het regende nog steeds..... Toch maar een ochtendwandeling gemaakt met Barkley...die arme hond zit anders wel veel binnen. Waxcoat aan en gaan.... en natuurlijk...als je dan onderweg bent is het best lekker. In ieder geval stroomden overal de beekjes weer over de weg...dat was in juli wel anders... toen stond echt alles droog. Wat heerlijk om weer dat kabbelende water te horen. Alles was ook groen en er zijn nog niet veel herfstkleuren zichtbaar. Sowieso... onze kastanjeboom bij het huis laat net wat kastanjes vallen. Ze zijn weer prachtig glanzend en ik kan het niet laten ze van het weggetje te halen; anders worden ze platgereden. En op een schaaltje op tafel staat het eigenlijk best mooi. Het was nat en mistig op de wandeling. Dat vonden de ezeltjes vast ook want die waren niet van plan hun droge behuizing te verlaten. Helaas zijn de tamme kastanjes nog niet goed. De paar die ik vond zaten nog in hun bolster en waren nog wit. Jammer... ik had gehoopt dat er al wat goede zouden zijn; ik ben dol op tamme kastanjesoep.

Verder ben ik best wel trots op mijzelf. Ik ben begonnen met het voegen van de eerste slaapkamer in de Grange. Frank had daar ooit eens een begin mee gemaakt maar verder was er niets meer mee gedaan. Dus aan het eind van de ochtend maar eens naar de Grange getogen, bij Frank geinformeerd wat de verhouding kalk met zand en water zou moeten zijn en toen maar aan de slag gegaan. Het is een heel werk maar ik heb toch een stuk gedaan. Ach... en er is tijd. Het zal nog wel wat duren voordat die muur helemaal af is en het zal ook niet super netjes zijn, maar ik ben nu al blij. Nu maar hopen dat de kleur van het voegsel ongeveer dezelfde kleur heeft als de lichte kleur waarmee Frank gevoegd heeft. Ben benieuwd morgen of het overeenkomt. Toen het droog werd vanmiddag, jaja, werkelijk, ik zag zowaar een stukje blauwe lucht (je moest alleen niet de andere kant op kijken want daar was het wel erg grijs), ben ik bollen gaan planten langs het muurtje en meteen dat vreselijke zevenblad zoveel mogelijk verwijderd (met wortel en al natuurlijk; ik ben een expert in zevenblad verwijderen). Van het voorjaar hoop ik dat er dan wat narcissen en irissen langs het muurtje bloeien. Als we terug zijn nog meer eens kijken naar bollen die verwilderen...dat is natuurlijk helemaal ideaal! Zo, en nu lekker binnen waar het heel behaaglijk is en de kachel brant. Straks een lekkere kop thee met tarteletjes....ach........ wie moppert er nou over regen??

The morning started with rain again, of course... or did it start...? It was still raining... So I went for a morning walk with Barkley... that poor dog usually spends a lot of time indoors. Wax coat on and off we went... and of course... when you're out and about, it's quite nice. At least the streams were flowing across the road again... that was different in July... then everything was completely dry. How wonderful to hear that babbling water again. Everything was green, and there aren't many autumn colors visible yet. Anyway... our chestnut tree by the house is just dropping some chestnuts. They're beautifully shiny again, and I can't resist picking them up from the path; otherwise, they'll get run over. And on a little dish on the table, they actually look quite nice. It was wet and foggy on the walk. The donkeys probably thought so too, because they weren't planning on leaving their dry enclosure. Unfortunately, the sweet chestnuts aren't good yet. The few I found were still in their shells and were still white. Too bad... I had hoped there would be some good ones by now; I love sweet chestnut soup. I'm also quite proud of myself. I've started grouting the first bedroom in the Grange. Frank had started it once, but nothing more had been done. So, late in the morning I went to the Grange, asked Frank what the ratio of lime, sand, and water should be, and then got started. It's a lot of work, but I've done a bit. Oh well... and there's time. It'll still take a while before that wall is completely finished, and it won't be perfect, but I'm already happy. Now I just hope the grout color is roughly the same as the light color Frank grouted. I'm curious to see if it matches tomorrow. When it dried up this afternoon—yes, really! I actually saw a patch of blue sky (just don't look the other way, it was very gray there!)—I started planting bulbs along the wall and immediately removed as much of that dreadful ground elder as possible (root and all, of course; I'm an expert at ground elder removal). This spring, I hope some daffodils and irises will bloom along the wall. When we get back, I'll take another look at the bulbs that are naturalizing...that would be absolutely ideal! So, now I'm cozy inside where it's very cozy and the stove is burning. Later, a nice cup of tea with tartlets...oh well...who complains about rain anyway??